باز خوانی

پیام  عاشورا

 5- پاسخ به نداى همکارى و دادخواهى‏ 

هدف دیگر نهضت آزادی خواهانه و نجات بخش عاشورا پاسخگویى به نداى دادخواهى و دعوت به تعاون و همکارى از سوى مردم عراق و کوفه است؛ و این کار یعنى پاسخگویى به نداى جاودانه قرآن:«تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى‏» [1]

کوفه در آن روزگار مرکز عراق بود و اردوگاهى بزرگ در برابر انحصار و تاریک اندیشى شام و به اعتبارى از قدرتمندترین شهرهاى آن روز و کانون آگاهان و روشنفکران و دوستداران خاندان وحى و رسالت و مدتى هم مرکز خلافت عادلانه و بشر دوستانه امیر والاییها؛ و درست به همین دلیل هم سخت مورد سرکوب رژیم اموى قرار گرفت و ده‏ها چهره مبارز و پرواپیشه و آزادیخواه و اصلاح طلب آن، همانند: حجر بن عدى‏ها، میثم تمارها، عمرو بن حمق‏ها، رشید هجرى‏ها، کمیل‏ها، قنبرها، هانى‏ها، شریک‏ها، و طوعه‏ها با پرونده‏سازى‏هاى رسوا و نواخته شدن مارک ارتداد و شورشگرى و خیانت بر پیشانى‏شان قتل عام شدند.

اینک سال شصتم از هجرت است و با مرگ معاویه شکافى عمیق در برج و باروى استبداد و اختناق پدیدار شده و آن مردم زجر کشیده به جنبش و حرکت در آمده و برآنند تا خود را از سرکوب و ستم مذهب سالارى مخوف و خشن و دروغین اموى برهانند. در این راستاست که ده‏ها نامه و پیک به سوى پیشواى آزادى گسیل مى‏دارند و از او براى رفتن به کوفه و عراق براى تعاون و همکارى در راه نیکى و پروا و برچیدن بساط بیداد و افکندن طرحى نو براى اصلاح اساسى جامعه دعوت مى‏کنند و دست بیعت به سوى او مى‏گشایند.

اینجاست که حسین علیه السّلام با انگیزه و عامل جدیدى در حرکت نجات بخش خود رو به رو مى‏شود و بسان پدرش در پذیرش بیعت مردم- احساس وظیفه مى‏کند [2] و به این حقیقت مى‏رسد که باید به دعوت آنان پاسخ مثبت دهد و دست همیارى و همکارى آنان را براى مبارزه با ستم و تباهى و افکندن طرح عدالت و آزادى، به مفهوم واقعى آن بفشارد.

این حقیقت در منطق روشنگرانه آن حضرت بارها انعکاس یافته است.

براى نمونه:

1- آن حضرت در نخستین برخورد با سپاه اموى به فرماندهى حرّ، از جمله فرمود:

«... و قد اتتنى کتبکم و قدمت علىّ رسلکم ببیعتکم انّکم لا تسلمونى و لا تخذلونى ....»[3]

شما به من نامه‏ها نوشتید و پیک‏هاى خود را به سوى من گسیل داشتید و دست بیعت به سوى من گشودید و پیمان بستید که مرا در راه ایجاد تحول مطلوب و دگرگونى خداپسندانه در این جامعه استبدادزده و این مزرعه آفت گرفته یارى خواهید کرد و من در پاسخ به دادخواهى و دعوت به تعاون از سوى شما آمده‏ام؛ اینک اگر به پیمان خویش وفا دارید که بر راه درست و عادلانه‏اى گام سپرده‏اید و من حسین هستم، فرزند على و فاطمه، خود در کنار شما هستم و خاندانم همراه خاندان شما و من الگو و سرمشق و پیشواى شما در این راه عادلانه و اصلاح‏طلبانه‏ام ...

2- آن حضرت در راه مکه به سوى کوفه با «طرماح»- که زمان‏شناس و آگاه به سیاست بود- روبرو شد و ضمن رایزنى و ارزیابى اوضاع با او فرمود:

«انّ بینى و بین القوم موعدا اکره ان اخلفهم.»[4]

واقعیت این است که میان من و مردم عراق و کوفه پیمانى است استوار که من دوست ندارم از آن تخلف کنم و عهد خویش را با آنان نادیده بگیرم.